NUMARALI
HADİS-İ ŞERİF:
42 - (2412) حدثنا
عبدالله بن
مسلمة بن
قعنب. حدثنا
سليمان (يعني
ابن بلال) عن
يحيى (وهو ابن
سعيد) عن سعيد،
عن سعد بن أبي
وقاص قال:
لقد
جمع لي رسول
الله صلى الله
عليه وسلم
أبويه يوم أحد.
{42}
Bize Abdullah b. Mesleme
b. Ka'neb rivayet etti. (Dediki): Bize Süleyman (yâni İbni Bilâl) Yahya'dan (bu
zât İbni Said'dir.) O da Said'den, o da Sa'd b. Ebi Vakkâs'dan naklen rivayet
etti. Sa'd şöyle demiş:
Gerçekten benim için Resûlullah
(Sallallahu Aleyhi ve Sellem) Uhud gününde annesiyle babasını bir arada
zikretti.
42-م - (2412) حدثنا
قتيبة بن سعيد
وابن رمح عن
الليث بن سعد.
ح وحدثنا ابن
المثنى. حدثنا
عبدالوهاب. كلاهما
عن يحيى بن
سعيد، بهذا
الإسناد.
{m-42}
Bize Kuteybe b. Said ile
İbni Rumh, Leys b. Sa'd'dan rivayet ettiler. H.
Bize İbni Müsennâ da
rivayet etti. (Dediki): Bize Abdü'l-Vehhab rivayet etti.
Her İki râvi Yahya b.
Said'den bu isnadla rivayette bulunmuşlardır.
42-م 2 - (2412) حدثنا
محمد بن عباد.
حدثنا حاتم
(يعني ابن
إسماعيل) عن
بكير بن
مسمار، عن
عامر بن سعد،
عن أبيه؛
أن
النبي صلى
الله عليه
وسلم جمع له
أبويه يوم
أحد. قال: كان
رجل من
المشركين قد
أحرق المسلمين.
فقال له النبي
صلى الله عليه
وسلم "ارم. فداك
أبي وأمي!" قال
فنزعت له بسهم
ليس فيه نصل. فأصبت
جنبه فسقط. فانكشفت
عورته. فضحك
رسول الله صلى
الله عليه وسلم.
حتى نظرت إلى
نواجذه.
[ش
(أحرق
المسلمين) أي
أثخن فيهم،
وعمل فيهم عمل
النار. (فنزعت
له بسهم) أي
رميته بسهم.
(ليس فيه نصل)
أي ليس فيه زج.
(فأصبت جنبه)
هكذا هو في
معظم النسخ.
وفي بعضها:
حبته، أي حبة
قلبه. (فضحك) أي
فرحا بقتله
عدوه، لا
لانكشافه.
(نواجذه) أي أنيابه.
وقيل أضراسه].
{m-42-2}
Bize Muhammed b. Abbâd
rivayet etti. (Dediki): Bize Hatim (yâni İbni ismail) Bükeyr b. Mismar'dan, o
da Âmir b. Sa'd'dan, o da babasından naklen rivayet etti ki:
Nebi (Sallallahu Aleyhi
ve Sellem) Uhud gününde onun için annesi ile babasını bir arada zikretmiş, Sa'd
şöyle demiş: Müşriklerden bir adam Müslümanları (n canlarını) yakmıştı. Bunun
üzerine Nebi (Sallallahu Aleyhi ve Sellem) Sa'd'a :
«At! Babam ve annem sana
feda olsun!» buyurmuştu. Sa'd demiş ki:
O müşrik için uçsuz bir
ok attım ve yan tarafına vurdum. Derhal düştü. Ve avreti açıldı. Bunun üzerine
Resûlullah (Sallallahu Aleyhi ve Sellem) güldü. Hattâ yan dişlerini gördüm.
Diğer tahric: Buhari
«Cihad», «Fadailu Ashab», «Edeb» ve «Meğazi» bahislerinde; Tirmizi
«Menakib»'de; Nesai (s- kübra) «yevm ve'l-leyl»'de; İbn-i Mace «mukaddime,
sünnet» bahsimde muhtelif râvilerden tahric etmişlerdir.
AÇIKLAMA:
Hz. Sa'd b. Ebi Vakkâs
sağlıklarında Cennetle müjdelenen on zattan biridir. Hattâbi : «Resûlullah
(Sallallahu Aleyhi ve Sellem)'in: Annem babam sana feda olsun! demesi bir
duadır. Onun duaları ise kabule şayestedir.» diyor.
El Mühelleb Resûlullah
(Sallallahu Aleyhi ve Sellem)'in annesi ile babasını beraberce zikrederek feda
etmesinin yalnız Hz. Sa'd'a mahsus olduğunu iddia etmişse de; doğru değildir.
Çünkü sahıheynde rivayet olunan bir hadisde Hz. Zübeyr'e de bu şekilde
söylediği bildirilmektedir. İhtimal ki Hz. Ali bunu işitmemiştir.
Nevevi başkalarına da
bu şekilde tefdiye yaptığını söylemiştir. [Tefdiye feda olsun cümlesini
söylemektir.)
Müşrik yere düşünce
Nebi (Sallallahu Aleyhi ve Sellem)'in gülmesi avret mahallinin açılmasından
dolayı değil, amansız düşmanının tepelendiğine sevindiği içindir.